ประโยชน์มีหลายอย่างครับ ที่เห็นๆมาคือคนเรียนมีความสุข แต่ดนตรีนี่พัฒนาสมองได้ พัฒนาระบบประสาท อะไรได้หลายอย่าง ตรงนี้ดีต่อเด็กๆ ปกติชีวิตประจำวันเราก็ไม่ค่อยใช้มือสองข้างทำอะไรที่แตกต่างกันในเวลาเดียวกันเท่าไร แต่การเล่นดนตรีทำให้เราสามารถทำสิ่งเหล่านี้ออกมาได้ดีขึ้น ไหนจะดูโน้ต ไหนจะมือซ้าย ขวา และยังมีจังหวะให้นับอีก ทั้งหมดถ้าทำออกมาได้แปลว่าความคิดเราแหละที่ได้จัดระเบียบออกมาประมาณนึงแล้ว แต่สรุปได้จากที่เห็นก็คือ เพื่อให้มีความสุขแหละครับ เท่าที่ดูจากคนที่มาเรียนที่นี่ก็จะอารมณ์ดีกลับบ้าน

จะว่าจริง มันก็จริง แต่บางเคสมันไม่จริงครับ บางคนบอกว่าเล่นแล้วมีสมาธิ จริงๆมันต้องมีสมาธิหรือเริ่มต้นด้วยความตั้งใจซักนิดก่อน หรืออย่างน้อยมีความชอบ ความอยากจะเล่นซักประมาณนึงในขั้นเริ่มแรก มันถึงจะเรียนได้ แต่พอเรียนได้แล้วและมีเวลาจดจ่อฝึกซ้อมน่ะ สมาธิมันถึงจะเกิดมีขึ้นมาได้ครับ ทำให้มีสมาธิได้มากด้วย แต่ถ้าเด็กไม่เอาด้วย พ่อแม่อยากให้ลูกมีสมาธิ พามาเรียน เด็กอาจไม่ชอบ เค้าจะพาลไม่มีความสุขได้ เมื่อไม่มีความสุข สมาธิไม่มีหรอกครับ ทรมานทั้งผู้ปกครองและเด็กเปล่าๆ สิ่งบางสิ่งเหมาะกับคนบางคน ดนตรีอาจจะไม่ได้เป็นคำตอบที่ดีที่สุดกับเด็กทุกคน นี่พูดแบบแฟร์ๆ ครับ เด็กบางคนวาดรูป เล่นกีฬา อาจจะดีกว่าครับ ผู้ปกครองต้องสังเกตธรรมชาติของเด็กก่อนจะนำมาเพิ่มสมาธิด้วยการเรียนดนตรีนะครับ

ต้องเลือกจากเสียงที่ชอบอย่างแรกครับ หาฟังเสียงมาก่อนว่าชอบเสียงเครื่องอะไร ถ้ารู้อยู่แล้วว่าชอบอะไรก็จบครับ ค่อยมาหาทางเล่นให้เป็นกันอีกที เพราะถ้าจะเล่นเครื่องๆนึงแล้วต้องคลุกวงในกับเครื่องนี้อีกนานแสนนาน ถ้าไม่แน่ใจว่าอยากเล่นอะไรดี ลังเล ฟังเสียงจาก youtube ดูเลยครับ จิ้มฟังเสียงทีละเครื่องดนตรีแล้วพิจารณาอีกที เมื่อชอบแล้วต้องดูสรีระผู้เรียนว่าเหมาะสมกับเครื่องมั้ย แต่จริงๆถ้าชอบแล้ว สรีระอาจไม่สำคัญเท่าความพยายามครับผม ฝึกฝนกันได้ มีนักเปียโนชื่อmichel petrucciani เป็นคนแคระ ฝึกเปียโน ใช้ขาต่อเหยียบ pedal มือก็เล็กกว่าคนทั่วไป แต่ด้วยความเพียรพยายาม สามารถทำให้เขา เป็นนักเปียโนแจ้สผู้ยิ่งใหญ่ในระดับโลกขึ้นมาได้ ด้วยสำเนียงการเล่นที่เป็นเอกลักษณ์

ไม่ได้จำกัดอายุเลยครับ ที่นี่ปกติมีอายุน้อยสุดสามขวบปลายๆ ไม่ดื้อด้วย ก็เลยสามารถเรียนได้ผลดี สูงสุดที่เคยมีคือ 73 ปี ซึ่งอากงท่านที่มาเรียนนี้ เรียนเพราะอยากเล่นดนตรีให้มีความสุขครับ ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ ท่านก็มาเรียนได้สบายๆ ได้ทักษะและความสุขกลับบ้านไปทุกครั้งที่มา ความพร้อมของคนเรียนนี่ไม่เกี่ยวกับอายุครับ เด็กบางคน 10 ขวบแต่ซนมาก พลังเยอะ ก็อาจจะไม่สามารถจดจ่อกับการเล่นสิ่งเดิมๆได้นานๆนี่ก็อาจไม่เหมาะเช่นกัน ต้องพิจารณากันไปเป็นคนๆนะครับ

อยากจะบอกว่าไม่มีหลักสูตรตายตัว เพราะแต่ละคนต้องการไม่เหมือนกัน แต่มันก็จะมีตำราเรียนที่เป็นเบสิคของแต่ละเครื่องให้ใช้อยู่บ้าง เช่นเปียโน ก็หลักๆใช้หลักสูตร Alfred ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แต่ก็ต้องดูกันไปเป็นกรณี จากความเหมาะสม เด็กบางคนก็ไม่ได้ใช้อันนี้ก็มีครับ

ให้ผู้เรียนกำหนดมาก่อนครับว่าว่างวันไหนกี่โมงที่จะมาเรียนได้ทุกสัปดาห์ ทางเราก็จะจัดสรรเวลาให้ครับ ขยับเวลากันได้อยู่ ที่นี่เปิดสอนไม่เหมือนชาวบ้าน มีแค่สามวันเองครับ

• ศุกร์ 15.00-20.00
• เสาร์/อาทิตย์ 9.00-17.00

ขอให้อยู่ในสามวันนี้เป็นใช้ได้ครับ

ทำงานอาจจำเป็นต้องลา หรือเปลี่ยนวันเรียนในแต่ละสัปดาห์ก็สามารถทำได้ครับ แต่ต้องแจ้งกันล่วงหน้าซักวันสองวันครับ ถ้าห้องว่างครูมาได้ก็เลื่อนได้ครับ คือคุยนอกรอบอีกที ต้องปรับเปลี่ยนกันตามสถานการณ์ แต่เรามีระเบียบอยู่อย่างนึงคือถ้าท่านต้องการเลื่อนหรือเปลี่ยน อยากให้ท่านแจ้งก่อนที่จะลา 1-2 วัน ชดเชยได้ ถ้าช้ากว่านี้ ชดเชยไม่ได้นะครับ

ซ้อมด้วยความเข้าใจจะดีที่สุดครับ เข้าใจก่อนว่าเราผิดพลาดตรงไหนยังไง แก้ตรงที่ผิด นิ้วผิดซ้อมที่นิ้ว จังหวะผิดก็หัดนับ โทนเสียงไม่ดี ปรับท่าทาง รูปมือ รูปปาก(ในเครื่องเป่า) แรงในการเล่น ฯลฯ การซ้อมที่ดีคือการเห็นปัญหาตัวเองให้ได้ และก็แก้ไปให้ตรงจุด ไม่ใช่ว่า ผิดกลางเพลง ซ้อมมันตั้งแต่ต้นจนจบ ก็อาจจะอ้อมเกินไป

ไม่ว่างจะทำยังไงได้ ไม่ว่างก็ไม่สามารถซ้อมได้เป็นปกติครับ แต่ต้องยอมรับก่อนว่าการซ้อมไม่พอนี่แหละทำให้เราเล่นได้ช้า หรือเล่นไม่ได้ดี คือทักษะเหล่านี้มันแค่บอกแล้วจำไม่ได้ ต้องลงมือทำเพื่อความชำนาญเพียงอย่างเดียว ฉะนั้น ท่านที่จะเรียน อยากให้มีเวลาซ้อม อย่างน้อยได้สัก 30 นาทีต่อวัน